Als een kind of jongere wordt aangemeld voor psychische zorg is het aan te bevelen om te informeren naar eventuele traumatische gebeurtenissen, ook als de problematiek op het eerste gezicht andere wortels blijkt te hebben. Maar jonge mensen rechtstreeks vragen of zij een trauma meemaakten, roept bij veel therapeuten weerstand op, ontdekte psycholoog-onderzoeker Lotte Hendriks. Voor een promotieonderzoek, waarin ze de eecten van een intensieve kortdurende exposurebehandeling bij jonge mensen met een PTSS wilde vergelijken met een standaardbehandeling, zocht ze therapeuten die bereid waren naar een mogelijk trauma te informeren bij hun jonge cliënten Veel therapeuten bleken bang de klachten daarmee te verergeren. Onterecht, betoogt Hendriks. Uit onderzoek blijkt juist dat kinderen het als een opluchting ervaren om over een traumatische gebeurtenis te praten en dat ze het zwijgen erover belastend vinden. Het in veel spreekkamers heersende taboe leidt ertoe dat PTSS bij kinderen en jongeren vaak onopgemerkt en dus onbehandeld blijft. Op latere leeftijd leidt dat tot een verhoogde kans op angst- en stemingslachten en suïcidaliteit. Om te bewerkstelligen dat PTSS bij kinderen wel wordt gesignaleerd en behandeld ontwikkelde Hendriks, in samenwerking met psycholoog Rolf Martens en onder leiding van hoogleraar Agnes van Minnen, de website Rake Vragen. Die biedt therapeuten een hulpmiddel bij het vragen naar traumatische ervaringen. Hoe doe je dat zonder omwegen? En hoe vraag je naar de klachten die mogelijk het gevolg zijn van de traumatische gebeurtenis?
Ook biedt de website een handleiding voor wat te doen bij een vermoeden van PTSS en bij de diagnose ervan. De website bevat heldere, korte teksten en is gelardeerd met voorbeelddialogen en met filmpjes waarin jongeren aan het woord komen die met succes behandeld zijn voor PTSS. (EdJ) Zie: www.rakevragen.nu
