Lees verder
Britt Schoots (22) was tot 1 juli financieel coördinator en commissie coördinator van het landelijk bestuur van SPS-NIP. Nu is ze als student in sectie actief voor de sectie Zorg voor Mensen met een Verstandelijke Beperking (ZMVB). Ze studeert aan Tilburg University en gaat na haar bestuursjaar verder met haar derde jaar van de bachelor.
Nederlands Instituut van Psychologen

Waarom ging je psychologie studeren?

 ‘Aanvankelijk wilde ik neuroloog worden. Ik was altijd al geïnteresseerd in het brein en wilde daarnaast graag mensen helpen. Mijn moeder heeft Multiple Sclerose (MS) en dat speelde ook mee. Ik wilde dat kunnen begrijpen en mensen zoals haar helpen. Maar toen zag ik Erik Scherder een keer op televisie. Ik vond het vooral interessant dat hij neuropsycholoog was. Ik had nog niet eerder van dat beroep gehoord, maar het klonk als de perfecte combinatie tussen hersenen én mensen helpen.’

Wat heb je geleerd van je bestuursjaar bij SPS-NIP?

 ‘Onder meer om ‘nee’ te zeggen. Ik ben graag overal bij betrokken, breed geïnteresseerd en er kan altijd nog wel wat bij. Op een gegeven moment merkte ik dat ik werk begon af te raffelen. Ik heb toen afgemaakt waar ik mee bezig was en ben vaker ‘nee’ gaan zeggen tegen nieuwe opdrachten en taken. Daarnaast vond ik het aan het begin ook lastig om mensen aan te spreken of aan te sturen. Ik ben van mezelf geen natuurlijke leider. Ik heb toen om tips gevraagd aan mijn medebestuursleden en dat hielp. Zij gaven me mee dat ik niet hoefde te twijfelen aan mezelf, heus wel wist wat ik deed en waar ik het over had.’

Wat vond je het leukste om te doen tijdens je bestuursjaar?

 ‘Een van de leukste dingen vond ik om het duurzaamheidsplan te schrijven. Daarin staat bijvoorbeeld dat we als SPS-NIP tijdens onze events CO2-neutrale flyers uitdelen en niet standaard een tasje uitdelen met allerlei goodies erin, maar een tafel vol met goodies neerzetten. Dan kunnen bezoekers zelf kiezen of ze iets mee willen nemen of niet.’

Wat zijn je toekomstplannen?

 ‘Ik vind heel veel leuk en het kan nog alle kanten op. Ik wil in ieder geval de gz-opleiding doen. Misschien wil ik met kinderen werken, ik werk al zeven jaar als vrijwilliger voor de kindervakantieweek in Dongen en vind dat heel leuk. Het lijkt me ook interessant met mensen met een verstandelijke beperking te werken, of om me bezig te houden met studenten en scholieren en waarom zij tegenwoordig zoveel stress- en burn-outklachten hebben.’