Ik volg Bruce Perry en de Child Trauma Academy al enkele jaren. Ik ben ooit begonnen met het boek De jongen die opgroeide als hond. Deze ‘verhalen uit het dagboek van een kinderpsychiater’ zijn indrukwekkend en triest tegelijk. Kinderen en jongeren met zeer ingewikkeld gedrag – soms opgegeven door de hulpverlening – die letterlijk het ‘product’ zijn van traumatische ervaringen en beschadigende relaties met volwassenen. ‘Het kind kent de wereld alleen via de ervaringen die het opdoet’ was een van de zinnen die mij bijbleef. Als die ervaringen slecht zijn, traumatisch zijn, heeft dat grote gevolgen: voor het kind, voor diens wereldbeeld en voor zijn functioneren in de maatschappij.
Hoe naar en intensief het trauma ook, er is verandering mogelijk. Kinderen, ook kinderen met een zeer complex traumaverleden, hoeven niet te worden ‘opgegeven’ of buitengesloten. Er zijn veranderingen mogelijk. Zoiets kost tijd en vraagt gedegen diagnostiek en behandelplanning. Daarbij kan het Neurosequential Model of Therapeutics (NMT) van Bruce Perry van dienst zijn.
