Lees verder
‘De geboorte van een baby is niet altijd alleen maar een blije gebeurtenis,’ lees ik in de nieuwe druk van de GroeiGids. Ik ben gevraagd mee te lezen. ‘Het kan zijn dat je kind bijvoorbeeld medische problemen heeft, of te vroeg en/of te klein geboren is. Ook na een zware bevalling kan het even duren voordat je op ‘de roze wolk’ zit’, vervolgt het stuk. Ik voorzie de passage van commentaar: ‘Genoeg ouders zitten nooit op deze wolk. We moeten van die term af.’
Eline Möller

Voor die roze wolk ben ik allergisch geworden. Eén op de tien vrouwen ervaart psychische problemen rondom de zwangerschap, de bevalling of erna. Ze worden depressief of angstig, raken in een psychose of krijgen PTSS.

Ik was ook zo’n moeder.

De weg naar zwangerschap was lang en de zwangerschap zelf was door medische complicaties zwaar. Mijn zoon werd ook nog eens via een heftige plotselinge stuitbevalling geboren. Opgelucht was ik wel, blij voelde ik me niet. Ik was vooral aan het eind van mijn Latijn.

Na een slapeloze nacht in het ziekenhuis, ging het thuis wat onwennig. Ik probeerde de borstvoeding op gang te krijgen, onze kraamhulp kwam en we lieten haar vertellen wat we moesten doen.

De blijdschap bleef maar weg. Na nog meer slapeloze nachten dreef er opeens een zwarte donderwolk boven me. Hoewel ik me had voorbereid op een zware kraamtijd – ik doe onderzoek naar excessief huilen bij baby’s – had ik me hier niet op ingesteld. Ik wilde mijn zoontje een paar dagen niet zien, zelfs zijn geur kon ik niet aan. Alle alarmbellen gingen af in mijn omgeving. Ik kreeg slaappillen en zat binnen een week bij de psychiater. Ik had een postpartum depressie.

Maanden van somberheid, paniekaanvallen en zelfs suïcidale gedachten volgden. Ik voelde me schuldig over alles. Ik voelde geen band met mijn zoon, hij had net zo goed van een ander kunnen zijn. Ik durfde niet alleen met hem te zijn. Ik was bang dat ik niet zou weten wat ik moest doen. Ik wilde alleen maar slapen en er niet meer zijn.

Na een jaar met medicatie, EMDRtherapie, gesprekken met een psycholoog en af en toe wat werken, voelde ik me zo goed als hersteld. Ik kan nu enorm van mijn zoon genieten, maar terugdenken aan die tijd blijft ontzettend verdrietig. Ik heb veel gemist met mijn zoon. Ik ben vaak onzeker of ik het wel goed doe en mag van mezelf geen fouten maken.

Onze familie en vrienden waren allemaal op de hoogte van mijn depressie. Het hielp mij enorm erover te kunnen praten. Ik heb nu zelf ervaren hoe het is om niet op de roze wolk te belanden, hoe zwaar dat is en hoe belangrijk het is om er niet alleen in te staan. Daarom hebben mijn vriend en ik onze ervaringen gedeeld in de podcast Zwarte Muisjes. De podcast is een musthear voor alle professionals die met zwangeren, in de geboortezorg of met jonge ouders werken. Ik hoop dat jij ook gaat luisteren.