Tijdens mijn werk als psycholoog merkte ik dat ik in mijn behandelkamer steeds dezelfde dingen aan mijn cliënten uitlegde. Ik vertelde ze bijvoorbeeld wat angst is, hoe het vermijden van iets waar voor je bang bent juist tegen je kan werken, hoe somberheid erger wordt, en wat je daartegen kunt doen. Cliënten waren daarmee geholpen, ik zag soms het kwartje vallen. Maar ik concludeerde ook dat ik eigenlijk te laat was met het geven van die uitleg. Daarnaast begon er tijdens het lesgeven iets te knagen. Terwijl ik studenten leerde hoe je goed luistert en hoe je emoties van een ander opvangt, vroeg ik me af waarom onze handleiding niet aan iedereen wordt aangereikt?
In diezelfde periode kwam een vriend van me naar me toe. Hij had een vriend van hem willen troosten omdat diens moeder was overleden, maar dat mislukte. Het was maar een kort gesprek geweest en hij had het gevoel dat wat hij zei totaal
