Rond de voormalige rector van de Vrije Universiteit Amsterdam, Lex Bouter, houdt een groep onderzoekers zich bezig met integriteitsonderzoek, dat is onderzoek naar gewetensvol onderzoeksgedrag. Een recente uitkomst is het heldere en leesbare proefschrift van Tamarinde Haven (2021).1
Haven maakt duidelijk dat 1) FFP, dat is ‘falsification, fabrication and plagiarism’, weliswaar doodzonden zijn in onderzoek, maar mogelijk niet de belangrijkste, en 2) het beschouwen van fraudeurs als rotte appel aangevuld dient te worden met onderzoek naar de mand appels als geheel. De centrale aanname van Haven is dat QRP’s (questionable research practices) veel meer schade berokkenen dan FFP’s. Trouwens, Haven wijst daar terecht op: plagiaat veroorzaakt voor de wetenschap weinig tot geen schade. Het herhalen van andermans uitspraken en resultaten zonder bronvermelding is weliswaar verwerpelijk, maar de wetenschap als zodanig wordt er niet of weinig door geschaad. Zij verwijst naar een schatting
