Arianne Reedt Dortland is gz-psycholoog en psychotherapeut en heeft bij verschillende ggz-instellingen en ziekenhuizen gewerkt. Daar heeft ze veel met de lichaam-geest connectie gewerkt. Sinds zeven jaar heeft ze haar eigen praktijk met daarnaast twee trainingsbureaus die ze samen met collega’s runt. Haar partner Gijs Lauret is ook gz-psycholoog en heeft tot begin 2023 lange tijd in de ouderenzorg gewerkt. Zo’n twee jaar geleden kreeg Gijs de diagnose autisme. Hij heeft hierover het boek ‘Iedereen autistisch’ geschreven. Gijs geeft nu psycho-educatie aan mensen met autisme en doet diagnostiek.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Arianne: ‘We studeerden allebei psychologie in Amsterdam en we hadden een gemeenschappelijke vriendin, zo kwamen we elkaar eens tegen in het trappenhuis op de universiteit. Toen raakten we eigenlijk niet uitgepraat.’
Gijs: ‘Was het niet naast het trappenhuis, bij de boekwinkel?’
Arianne: ‘Dat is ook zo. We hebben elkaar daarna gezien bij colleges en in het bruincafé van de universiteit. Uiteindelijk heb ik de eerste echte date voorgesteld.’
Gijs lachend: ‘Dat klopt, want ik deed niets.’
Arianne: ‘We hadden veel plezier samen, leuke gesprekken en we reisden veel, omdat we dat allebei leuk vonden. En nu, 24 jaar later, zitten we hier.’
Hoe was het toen Gijs twee jaar geleden de diagnose autisme kreeg?
Gijs: ‘Ik voelde al jaren dat er iets niet lekker zat. Sommige aspecten van het werk wenden nooit, zoals bijvoorbeeld onvoorspelbaarheid in onoverzichtelijke situaties of wanneer een rol niet afgebakend was. Dit gaf best veel spanning en had invloed op mijn werkplezier en functioneren. Ik ging met een psychotherapeut praten en door een bepaalde opmerking moest ik aan autisme denken. Ik schrok me rot. Toen heb ik me laten onderzoeken en daar kwam die diagnose uit.’
Arianne: ‘Ik was eerst heel erg verbaasd en mensen om ons heen ook, maar bij mij viel wel een kwartje. Het verklaarde waarom bepaalde dingen moeilijk te veranderen waren, bijvoorbeeld tijdens de opvoeding van onze kinderen.’
Merken jullie aan de opvoeding dat jullie beiden psycholoog zijn?
Gijs: ‘Bij Arianne merk ik het, ze probeert altijd aan te sluiten bij de kinderen. Vaak vind ik dat mooi, maar zelf heb ik soms meer behoefte aan duidelijkheid. Daar zit een soort spanningsveld.’
Arianne: ‘Gijs is meer van de regels en duidelijkheid en ik kijk wat meer per situatie wat passend is. Ik vind dan weer dat Gijs te weinig aansluit.’
Gijs: ‘Ja, daarin moeten we een middenweg zoeken.’
Arianne: ‘Maar het is niet zo dat we de hele dag over psychologie praten. Al probeer ik soms wel psychologische technieken toe te passen, zoals complimenten geven om goed gedrag te belonen.’
Gijs: ‘We proberen ze ook te helpen met hun sociale en emotionele ontwikkeling door bijvoorbeeld te vragen hoe ze zich bij bepaalde dingen voelen, dat is een bewuste keuze.’
Arianne: ‘Of als ze bijvoorbeeld onenigheid hebben met een vriendje of vriendinnetje, dan proberen we ze te laten nadenken waarom zij denken dat de ander zo reageerde.’
Gaat het aan de keukentafel vaak over psychologische onderwerpen?
Arianne: ‘Nee eigenlijk niet vaak, maar nu Gijs die diagnose heeft en zijn boek heeft geschreven wel wat vaker. De kinderen hebben dan bijvoorbeeld klasgenootjes die met autisme zijn gediagnosticeerd. Dan proberen we ze te vertellen over autisme en hoe je daar dan het beste mee om kan gaan.’
Gijs: ‘Ja we praten wel over het werk, maar we hebben het ook over andere onderwerpen, zeker als we aan tafel zitten met zijn allen, dan gaat het toch meer over de kinderen.´
Arianne: ‘We bespreken moeilijke casussen van het werk wel met elkaar, dan geven we elkaar advies. Ook ben ik zelf nu anders naar autisme gaan kijken en naar de mensen die ik behandel. Daar hebben we gesprekken over, want ik leer hierin ook veel van Gijs.’
Gijs: ‘Als we onenigheid hebben merk je wel dat we hier allebei in geschoold zijn. We snappen dat het een het ander oproept en we reflecteren op onszelf.’
We kunnen ook wel echt ordinair ruziën zoals de meeste mensen dat zouden doen hoor
Gijs
Arianne: ‘Ik merk dat we soms ook wel eens de feedbackregels gebruiken. Als ik een verwijt heb naar Gijs, vraag ik mezelf af wat de onderliggende behoefte nou eigenlijk is.’
Gijs: ‘Maar we kunnen ook wel echt ordinair ruziën zoals de meeste mensen dat zouden doen hoor.’
Wat vind je fijn aan het feit dat je partner ook psycholoog is?
Gijs: ‘Arianne begrijpt écht waar ik mee bezig ben, dat is heel fijn.’
Arianne: ‘Ja, dat is wederzijds, heel fijn.’
Gijs: ‘Het is eigenlijk nooit gebeurd dat ik ’s avonds thuis kwam en dat ik dacht dat ik het ergens niet over kon hebben. Arianne begrijpt situaties en kan hier over meedenken.’
Arianne: ‘Daarbij denk ik dat we elkaar scherp houden. Als ik wat vertel over mijn trainingsbureaus dan kan Gijs daar ook hele zinnige opmerkingen over maken omdat je allebei inhoudelijk snapt wat de ander aan het doen is.’
Ben je zelf psycholoog en is jouw partner dat ook, en willen jullie daarover vertellen? Of ken je een leuk psychologenkoppel? Laat het ons weten via communicatie@psynip.nl
Door: Aniek van der Sanden
