‘Mijn ouders werken beiden in de zorg. Vroeger werd er thuis veel over patiënten en het ziekenhuis gesproken. Zelf dacht ik erover geneeskunde te gaan doen. Maar belangrijke beslissingen moeten nemen over iemands kwaliteit van leven voelde niet goed. Ik koos voor psychologie. Ik had er meteen een goed gevoel bij, en ik kwam er al snel achter dat mijn interesse lag bij de medische psychologie.
De master vond ik pittig. De vakken duurden lang en de tentamens waren moeilijk. Ik ging stage lopen in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg op de afdeling Psychosomatiek. Daar kreeg ik heftige verhalen te horen van heel
