‘In het eerste jaar dat ik psychologie deed, overlaadde ik Boukje helemaal met alles wat ik leerde’, vertelt Jakob Lobbrecht. ‘Vooral over de resultaten van wetenschappelijke onderzoeken volgens mij.’ Zijn zus Boukje Lobbrecht was toen al enige tijd aan de slag als psycholoog. ‘Ik herinner me dat Jakob inderdaad altijd erg enthousiast was. En nu nog steeds trouwens, heel inspirerend.’
Boukje werkt momenteel als klinisch psycholoog bij het Ommelander Ziekenhuis in Groningen en is algemeen bestuurslid van het NIP. Ze behandelt patiënten die bij ziekte psychische klachten ervaren en denkt na over het verbeteren van de zorg. Haar broer Jakob werkt als gz-psycholoog en systeemtherapeut veel met kinderen en gezinnen. Hij heeft zijn eigen praktijk en geeft les aan de gz-opleiding.
Boukje, jij noemt Jakob steeds ‘broertje’. Jij bent dus de oudste?
Boukje: ‘Ja, en ik heb al van meerdere mensen gehoord dat ik daar eens mee moet ophouden. Maar, ja, ik ben wel twaalf jaar ouder.’
Jakob: ‘Ik vind het altijd wel leuk, hoor, als je me zo noemt.’
Uit wat voor gezin komen jullie?
Jakob: ‘Uit een bi-cultureel gezin, ik geloof dat je dat nu zo noemt. Onze vader komt uit Suriname en woont sinds zijn achttiende in Nederland, waar hij onze moeder heeft leren kennen. Zij hebben zes kinderen gekregen – waarvan wij de enige twee psychologen zijn trouwens. Boukje is de tweede en ik de vijfde. In mijn beleving hebben we van mijn vader wat meer de academische waarden meegekregen en vanuit mijn moeder meer emotionele en op verbinding gerichte waarden.’
Boukje: ‘Mijn moeder was dominee en mijn vader filosofie- en wiskundeleraar. Volgens mij zie je van allebei die beroepen iets terug in wat wij doen als psycholoog.’
Lijken jullie op elkaar?
Jakob: ‘Ik herken in Boukje wel dat ze ook easy going is, makkelijk contact maakt met anderen, niet snel iemand tegen zich in het harnas jaagt.’
Boukje: ‘Ja. We zijn beiden niet snel veroordelend. We komen ook een beetje uit een hippie-gezin hoor, dus we zijn het gewend om over alles te kunnen praten, iedereen serieus te nemen en te accepteren.’
En waarin verschillen jullie van elkaar?
Jakob: ‘Vakinhoudelijk richt ik me op de systeemtheorie. Ik kijk vooral naar de context waarin een individu zich bevindt, denk aan wat er speelt op school, in het gezin, en wat we daar wat mee moeten in relatie tot iemands klachten en hoe je iemand kunt helpen.’
Boukje geeft vaak goede adviezen op sleutelmomenten in mijn carrière
Jakob
Boukje: ‘Ik ben meer gecharmeerd van individuen, welke processen doorgaat iemand, waarbij met name het psychoanalytische, cliëntgerichte en cognitief-gedragstherapeutische mij aanspreekt. Jakob en ik zijn eigenlijk geïnteresseerd in verschillende kanten van dezelfde medaille. Die twee kanten zijn niet los van elkaar te zien, of tegenovergesteld, ze vullen elkaar juist aan. Ik merk het in mijn werk, de context van het ziekenhuis, dus de behandelaren, de omgeving, hoe iemands omgeving reageert, dat beïnvloedt allemaal hoe het met de patiënt gaat.’
Jakob: ‘Ja, en ik moet ook wat met het individu, want je kunt alleen vanuit contact met een individu naar het systeem.’
Kunnen jullie elkaar inspireren?
Jakob: ‘Boukje geeft vaak goede adviezen op sleutelmomenten in mijn carrière. Dat is heel fijn, ze denkt altijd mee. Ik ga bijvoorbeeld binnenkort mogelijk met de opleiding tot klinisch psycholoog beginnen, daar hebben we het over gehad. Hoe gaan die sollicitatiegesprekken? Is het de tijdsinvestering van vier jaar eigenlijk wel waard? Gesprekken met Boukje daarover hebben echt geholpen.’
Boukje: ‘Ik vertelde onder meer dat ik er nooit spijt van gehad heb. Ik kom dezelfde afwegingen trouwens tegen op landelijk niveau, als bestuurslid van het NIP. Dat is grappig. Vanuit die rol weet ik dat veel gz-psychologen dezelfde twijfels hebben en dat het van belang is daar op aan te sluiten.’
Hebben jullie samen een andere band dan met jullie overige broers en zussen?
Jakob: ‘We zien elkaar niet zo heel vaak, een paar keer per jaar live. Maar we hebben wel vaker appcontact, en altijd iets om over te praten.’
Boukje: ‘Als we feestjes of familiebijeenkomsten hebben, vinden we elkaar altijd wel. En dan praten over onze loopbaan, iets werkinhoudelijks, of we sparren even.’
Is het ook wel eens ingewikkeld beiden psycholoog te zijn en dat één iemand een hoge functie binnen de beroepsvereniging heeft?
Boukje: ‘Voor mij niet. Soms kan ik niet alles in detail vertellen over het bestuur. Maar ik kan eigenlijk geen nadeel bedenken aan dat we beiden psycholoog zijn. Ik herinner me wel dat een van mijn andere broertjes lang geleden eens zei dat ik niet zo’n psychologenstemmetje op moest zetten, haha. Daar heb ik wel van geleerd.’
Jakob: ‘Ik kan me voorstellen dat de rest van onze familie niet altijd zit te wachten op een gesprek over psychologie, dat is misschien een nadeel. Daarnaast vind ik het juist interessant dat Boukje in het bestuur zit. Haar verhalen helpen mij om anders naar het vak te kijken, meer over mijn eigen toekomst na te denken en dingen minder voor lief te nemen. Denk aan de fusie, daar heeft ze niet alles over verteld hoor, maar ik heb wel een beeld van wat er allemaal bij komt kijken. Als lid krijg je dat niet mee.’
Waarin vinden jullie de ander uitblinken in het vak?
Jakob: ‘Mocht je ooit een vreselijke ziekte oplopen, dan zou ik zeker bij Boukje in behandeling gaan. Volgens mij weet zij heel goed wat daar allemaal bij komt kijken, hoe dat van binnen voelt voor iemand. En ik denk dat Boukje goed verbinding kan maken met iemands naasten en de samenwerking tot stand kan brengen door haar begripvolle, empathische houding.’
Boukje: ‘Jakob is goed in verbinding maken met iedereen binnen een complex gezin of ingewikkelde situatie. Dan is hij volgens mij een hele stabiele factor, met humor.’
Heb jij ook andere psychologen in je familie? En willen jullie daarover vertellen? Of ken je ze? Laat het ons weten via communicatie@psynip.nl
