Om dat uit te zoeken, inventariseerden Nederlandse psychologen bij twee groepen gescheiden ouders hun vermogen tot vergeving en tal van andere zaken. De eerste groep bestond uit 136 ouders die een ‘normale’ scheiding achter de rug hadden. De tweede groep omvatte 165 ouders die een complexe vechtscheiding hadden meegemaakt en nu in therapie waren. Beide groepen lieten precies hetzelfde patroon zien. Mensen kunnen hun ex makkelijker vergeven naarmate ze meer in staat zijn de scheiding te accepteren, suggereren regressieanalyses. Bovendien, hoe meer contact ze nog met hun ex hebben, hoe vergevingsgezinder ze zijn. Zijn ze nogal narcistisch aangelegd, dan maakt dat vergeving juist moeilijker.
Nu zeggen regressieanalyses bij cross-sectioneel onderzoek nog niets over oorzaak en gevolg. Je kunt je bij bovenstaande resultaten ook makkelijk het omgekeerde voorstellen: hoe meer iemand in staat is zijn ex te vergeven, hoe meer hij de scheiding accepteert en hoe meer hij nog tot contact met zijn ex in staat is, bijvoorbeeld. Interessanter zijn wat dat betreft de aanvullende analyses die bij de tweede groep werden gedaan. Omdat daarin 58 ex-ouderparen zaten, konden de scores van beide exen vergeleken worden. Opmerkelijk genoeg bleek de mate van vergevingsgezindheid tussen beide ex-geliefden niet samen te hangen. Ook andere partnerfactoren hielden nauwelijks verband met de eigen vergevingsgezindheid.
Of je je ex kunt vergeven, lijkt dus voor een groot deel af te hangen van je eigen houding. En dat is goed nieuws, want dan maakt het niet uit wat je ex doet: jij kunt, los van je partner, naar vergeving toewerken. Al dan niet met behulp van een therapeut.
Kluwer, E. S. et al. (2020). Predictors of Forgiveness Among Divorced Parents. Journal of Family Psychology, doi 10.1037/fam0000799.
Beeld: fizkes/shutterstock.com
